Onze eerste cursus in de Roemeense Karpaten (sept. 2015).
Vier uur ‘s nachts is het, als ik wakker wordt van de regen die maar niet stopt. Het klettert echt op onze basha. Alles is zwart. Zwart als ik omhoog kijk, naar beneden of om mij heen. Zo donker maak ik het buiten maar zelden mee, terwijl het ook nog eens een heel open bos is, je zou toch iets van lucht moeten zien. Deze nacht niet.
Twee vragen die we regelmatig op cursussen krijgen:
1. “Wat doen jullie als je geen cursus geeft?”
2. “Waarom schrijven jullie geen boek?”
Voor vraag 1 hebben we deze blog in het leven geroepen. We laten vanalles zien wat wij dan doen los van al die cursussen. Vraag 2 sluit er MOOI bij aan, al moesten we dat een tijdlang stil houden. We zijn een handboek bushcraft gaan schrijven wat wij zelf gaan uitgeven!
Velebit, Mei 2015
Tijd om op te staan.
Ik vul mijn billycan met water uit het beekje wat iets verderop door het bos slingert en steek een klein vuurtje aan om een bakkie koffie te zetten. Ik geniet van de warmte van het vuur want hier in het beukenbos, in de schaduw, is het nog fris. Tijdens t ontbijt bekijk ik de kaart van het gebied nog eens om een route voor vandaag te plannen….
Het is nu toch echt lente geworden! En met de lente komen er allerlei jonge planten uit de grond.
Bij de meeste wildpluk acties hou ik altijd in de gaten dat ik niet te veel van één soort op dezelfde plek oogst. Niet zo bij de Japanse duizendknoop (Fallopia japonica / Polygonum cuspidatum). Deze plant is een exoot en breidt zich onvermoeibaar uit. Ze zeggen dat alle hier voorkomende planten ‘gecloned’ zijn van een en dezelfde…
Wolven hebben voor mij iets fascinerends. Al heb ik hem dan nog nooit in het wild gezien. Maar dat zal ook een van de redenen zijn van die fascinatie.
Toch kruist hij regelmatig mijn pad. Tijdens een verkenning in oost Polen ligt, letterlijk op de grens met Wit Rusland, een grote verse wolvendrol midden op de weg (foto links).
In de Karpaten ligt een gelooide huid op de vloer in een museum boerderij (foto midden)….