BLOG EXTRA | Maak buiten je thuis!

Zwijn op de hoedenplank.


Zwijn op de hoedenplank

Verkenning Karpaten / Roemenie – juli 2016

P1190425Dit is niet de 1e verkenning in Roemenie, de vorige was in april 2014. Daarna zijn we hier in september 2015 met een groep geweest. En nu dus terug, in de zomer, zo maken we in 3 seizoenen een prachtig landschap mee.
Ook nu ben ik weer op stap met Codrin, hij heeft Roemeense roots en is niet alleen een heel goed gezelschap, maar ook nog eens tolk en reisgids tegelijk. Codrin staat in ons handboek, de titelfoto van het hoofdstuk ‘bivak’ is hier, in dit gebied met hem gemaakt.

P1190430Deze verkenning zijn we in 3 verschillende gebieden geweest. Simpel gezegd: in het zw, midden en het no. We beginnen in het zw waar we al met een expeditie zijn geweest. Het is en blijft een heel fraai gebied. De beekdalen zijn smal en soms enorm ruig; zwaar terrein met allemaal omgevallen bomen en steile hellingen. Het is er stil en verlaten. Wij hebben ons basiskamp opgeslagen aan wat we maar het berenpad noemen. Hier zagen we tijdens onze eerste expeditie hele verse prenten in de blubber staan. In de nacht had het geregend en daarna had een beer in die natte laag gelopen.
Vlakbij ons kamp vindt Codrin een grote zwijnenschedel. Helemaal compleet. Hij reist verder mee op de hoedenplank, weer eens wat anders dan een wc rol in gehaakt hoedje!!

P1190373P1190338De beren zijn er nog steeds. Codrin’s auto staat een paar honderd meter van ons bivak en op de 2e ochtend is er een moeder met jong langs gelopen. Ik heb 2 wildcamera’s staan, maar helaas laat de beer zich daar niet op vangen.
We maken meerdere verkenningen, hebben een gesprek met een lokale boswachter, bezoeken een pension om eventuele overnachtingen daar te kunnen regelen voor het begin of eind van een expeditie.
Bekijken lokaties in het terrein; kunnen hier 12 deelnemers hun onderkomen kwijt? Is er water in de buurt. Is het bereikbaar?

P1190333We zwerven door de omliggende dalen en heuveltoppen. Vanaf die laatste hebben we een prachtig uitzicht op de omgeving. Een herder loopt op een tegenover liggende helling met zijn kudde schapen en honden. Als we afdalen komen we weer een verlaten boederij tegen, dit keer met een hele grote boomgaard. Vooral pruimen, de bomen hangen vol met nog groene onrijpe vruchten. Hier en daar is er een tak uitgebroken, ongetwijfeld het werk van een beer.
Op een andere helling staan alleen nog meidoorns en rozebottels. In de toppen heeft een klauwier zijn uitkijkpost. Ik hoop een opgeprikte kever, hagedis of sprinkhaan te vinden, maar weinig kans met 3 biljoen stekels om uit te kiezen.

 

P1190323Als we in een beukenbos omhoog klauteren komen we een enorm oude boom tegen. Het heeft hier vol gestaan met deze giganten. Ooit. De houtkap is een probleem, daarover later meer…
Je kunt sporen zoeken, maar ze ook ergens verwachten: in de enige kers in dat beukenbos staan berennagels in de bast. Hij heeft zeker tot 6 meter hoogte geklommen, overal kunnen we met een kijker de krassen zien staan. Probeer je eens voor te stellen dat zo’n dier van een paar honderd kilo meters hoog in een boom klimt via de stam.

 

 

‘s Avonds loop ik nog een eindje in de opkomende maan om wild te kijken. Ik zie letterlijk niks, totdat ik terug vlakbij het kamp een edelherthinde tegenkom. Het schemert dan al en zij komt plotseling om de bocht in de weg. Mijn haren staan recht overeind en die van haar denk ik ook, in vliegende galop gaat ze er vandoor. De volgende morgen is het verhaal op het pad te lezen (op de foto de prenten van de hinde in galop).

P1190413Langs de beekoever staan prenten van ree, otter, edelhert en wild zwijn. Op het pad haarscherpe egelprenten (foto rechtsonder).

Ik maak er een gipsafdruk van. En, zijn het wolven of niet, ook heel wat grote honden-familie-prenten staan afgedrukt in de blubber poelen. Ondanks de hitte en droogte is er hier en daar gelukkig nog blubber te vinden. De plek om naar prenten te zoeken.
Het staat er vol met rijpe, bijna paarse frambozen. Hoe goed ik ook kijk, ik kan nergens vraat van beren vinden. Alles hangt er nog om het maar zo te zeggen.

 

P1190348P1190391

De volgende verkenning is meer in het midden van het land. Een totaal ander landschap met grote rotspartijen die in de lucht steken en glooiende hellingen. ‘Lord of the Rings’ had hier zo opgenomen kunnen worden. Ook door de aparte stallen met metershoge, steile grasdaken.

P1190476P1190492

 

 

 

 

 

 

 

 

 

P1190455We nemen een oud vrouwtje mee.
“Jullie moeten raden hoe oud ik ben”.
Ik schat haar 80.
“Tachtig en drie weken” krijg ik terug – met enorme pretogen.

Als we haar afzetten, na een kilometerslange rit, heuvel op en af, is ze nog lang niet thuis. Ze moet nog een heel geitenpad af en dan een dal in, daar ergens woont ze.
Het zal mij niet verbazen als ze nog op houtvuur kookt. Wat een geweldig mens. Jammer dat ik de taal niet spreek. Zij heeft heel wat te vertellen!

 

 

 

 

 

 

Het grote nadeel van dit nieuwe gebied is dat er geen water is, alles verdwijnt meteen in de rotsachtige bodem. Onderweg krijgen we nog wat flessen van andere wandelaars en slaan we water bij een bron in. We komen uit in een fraai beukenbos met gelukkig wat vlakke stukken op de steile helling. Dat is nog een voordeel van beuken: met de dikke laag humus kun je prima zorgen dat je toch nog vlak komt te liggen.

P1190461P1190479

 

 

 

 

 

 

 

 

 

‘s Avonds maken we een kleine verkenning. We liggen bijna aan de rand van het bos en langs het karrespoor door een open veld staan een paar kersenbomen. Dat snoep trekt ongetwijfeld beren aan en ja hoor, we vinden de nagelkrassen op de stammen (foto hierboven rechts). Hier en daar hangen afgebroken takken, tot boven in de boom vertellen ze het hele verhaal.
Niet alleen beren eten de kersen. Er ligt vossenpoep, vol met pitten en elke keer als we er de volgende dagen langskomen vliegen er merels en grote lijsters uit. Voor een nacht zet ik er ‘s avonds mijn wildcamera bij. Het zou gaaf zijn als ik er een boomklimmende-kersenetende-takkenbrekende-beer op krijg. Maar helaas.
De volgende dag klim ik er zelf maar in en pluk een dogbowl vol kersen voor ons zelf. Bovenin de top zie ik wat de beer ziet; ‘being a beast’.

P1190500Tijdens een lange wandeling door prachtige bloemenweides vinden we nog veel meer berensporen. Enorme blokken steen en boomstammen zijn door beren omgedraaid, op zoek naar o.a. mieren. Alsof het niets is. De duidelijke loopsporen door het hoge gras leiden je van de ene steen naar de volgende. Ongetwijfeld heeft hij ook van de bosaardbeien gesnoept die hier overal groeien. Wij doen het in ieder geval wel.
Als we een oud beukenbos inlopen horen we 2x een hele diepe brom. We staan meteen stil. Dan hard gesnuif en ‘iets groots’ rent het bos uit, krakende takken en geraas door de humus, en daarna door het lange gras. Dat kan niet missen: een beer! Prachtig.

 

 

 

 

Na weer een rit van enkele uren (voor je idee, Roemenie is 7x groter dan Nederland!!) komen we aan bij de laatste lokatie. Het landschap is alweer totaal anders. Het heeft zelfs iets weg van de Alpen: veel naaldbossen op de hellingen, bloemenweides en regelmatig boerderijen en stallen.
Van een contact van Codrin krijgen we een gekrabbelde schets en een klein kaartje mee. Daar moeten we heen wijst hij; de bergtop waar we nu op uit kijken. Er zijn geen huizen of weilanden meer. In de brandende zon begint het laatste deel van deze verkenning. 
Een drukke autoweg en een kleine beek lopen beneden door het dal. Als we die goed en wel over zijn ligt er al een enorme boomstam omgedraaid in een weiland. Beer. Bij de eerste splitsing van een karrespoor met blubber, prenten: beer. Dat belooft wat! Het pad loopt zigzaggend omhoog. Ons zweet loopt omlaag.
Bij een korte stop vinden we op een zijspoor heel veel berenprenten. Heen en weer. En ze komen van een helling af, de wissel is niet te missen. Ik volg die wissel en kom eindelijk tegen waar ik al lang naar zocht en hoopte te vinden: een ‘beartree’, waar een beer markeert door met zijn rug tegen de stam te schuren. Langs de wissel staan meerdere van die beartrees, allemaal fijnsparren. Ik pluk haren uit de schors, hoe blij je daarvan kunt worden! Ik in ieder geval wel. Ik zet een van mijn wildcameras bij zo’n beartree.

IMG_1031P1190636

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Al speurend gaat de wissel weer omlaag en komt uit in een minidal waar een stroompje doorheen loopt. Aan de rand staat een jachthut, met houtkachel en bed! De leuning van de trap en de rand van de deur zijn door een beer gesloopt. Zijn tanden staan in de deur, een stuk hout is weg en de grendel van het slot is helemaal verbogen. “Ah fijn, bedankt” zegt Codrin als ik met dit nieuws kom.

IMG_0999IMG_0996

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In de kom liggen enorm veel botten. Hier worden beren gevoerd. Ik tel zo heel snel 8 schedels van paarden en 2 koeien. En los daarvan overal wervels, dijbenen, ribben enz. Alles wit en gebleekt, dus oud. Maar 1 paard is hier niet al te lang geleden neergelegd. De huid is nog intakt met poten en staart. De schedel is zo goed als kaalgevreten. Overal stralen witte urine van (denk ik) buizerd en raaf. Die horen we ook, dus die zullen ook regelmatig even langskomen. De grond is hier vergeven van de berenprenten. Er liggen 2 grote drollen.

P1190614P1190624

 

 

 

 

 

 

 

We lopen door tot 3/4 van de helling en slaan ons bivak op vlakbij een klein stroompje. Het is een gemengd bos van sparren en jonge beuken. Als je goed kijkt zie je overal nog de voeten staan van enorme sparren. Houtkap…
Het kleine stroompje is ideaal om jezelf te koelen met deze hitte. Al het eten gaat in een zak (‘bear bag’) die we in een hoge boom hijsen.
De tijd loopt door. Het is een uur lopen naar de jachthut. We koken ons eten en nemen het zo van het vuur mee in de billies. We vullen een nalgene met heet water en een theezak en lopen, zonder rugzak nu, de berg voor een groot deel weer af.
Om 20.30 zitten we in de hut. Er zijn 2 ramen. We eten onze billies leeg. Het wachten begint.
21.10 … “ik hoor iets” fluistert Codrin vanaf zijn plek. Ik hoor het ook. ‘Klonk’, tot 2x toe schuift een steen van een andere. Meteen daarop zie ik de kop van een beer onder een vlier uitkomen. Heel bedachtzaam gaat de neus schuin in de lucht en hij scant de geuren. Dan is ie weg. 3 seconden? Ik heb een beer gezien!
Waarschijnlijk zijn we toch gehoord op de een of andere manier. Zo zie je maar weer dat beren zondermeer bang zijn voor mensen. En zo moet het ook maar blijven trouwens.
Als het echt gaat schemeren komen de relmuizen tot leven die in de isolatiewand van de hut leven. Uiteindelijk komt er zelfs een tevoorschijn. Hij hangt haaks op de wand naar ons te kijken. Mooi beest!
In het donker lopen we, rammelend met onze billies en expres hardop pratend, terug naar ons  bivak. Glimwormen lijken de route aan te geven. Een bosuil roept.
P1190568

 

 

 

 

 

 

 

 

IMG_1034Op een avond komen er om half elf ‘s avonds nog 2 vrachtwagens de berg af rijden.
Beladen met hout. Het moet wel illegale kap zijn. Dat is echt een probleem in dit land. Het probleem is al te groot om het zelf op te lossen. Uitgesmeerd over een jaar, 365 dagen, 24 uur per dag, 7 dagen in de week, betekent het dat er in Roemenie elk uur 3 hectare bos tegen de vlakte gaat…
Bovenop de totale toegestane, legale kap, wordt er nog eens een derde extra- en volledig illegaal gekapt. Dat zijn enorme hoeveelheden bos. Veel verdwijnt naar het (ons) westen. Verder naar China en noord-Afrikaanse landen. Holzindustrie Schweighofer, onthou die naam, is een van de grote bedrijven die daar achter zitten. Is een fsc keurmerk echt een garantie op ‘goed’ hout?? Er is een hoop gerommel in die wereld aan de gang.
Wat een triestheid om te beseffen dat de natuur weer op kan draaien voor de geldzucht van mensen.

De volgende dag maken we nog een grote tour helemaal over de top van de berg. Het pad er naar toe staat vol met berenprenten, ik heb er nog nooit zoveel bij elkaar gezien! Verder zien we nog sporen van hazel- en auerhoen en enkele adders, waarvan een kleine een passerende kudde schapen niet heeft overleefd.
P1190591

 

 

 

 

 

 

 

P1190409Bijna terug bij het kamp wordt de terugweg geblokkeerd door een grote kudde schapen. Die zijn het probleem niet. Wel de grote honden die om de kudde heen lopen. Los daarvan lopen er nu ook nog eens zwerfhonden bij en die zijn zeker niet kleiner! Je kunt ze niet vertrouwen, de herders hebben totaal geen controle over hun eigen honden en herdershonden nemen hun bewakingstaak echt heel serieus. We rapen wat stenen op en een dikke tak. Dan kun je tenminste iets doen.
We lopen er in een hele grote boog omheen. In ons geval betekent het dwars door een dicht sparrenbos ploegen.

Daarna is het thuiskomen in ons kleine basiskamp. Voeten koelen in de beek. Een bakje koffie, mueslikoek belegd met frambozen. Noodles met gebakken spek, uien en zelfgeplukte cantharellen. Salami en paprika geroosterd aan een spies. Niks eten-uit-een-zakje-met-heet-water. Life is good!

Op de laatste dag dalen we de berg weer af. Ik haal mijn wildcameras binnen, er staat helaas geen beer op, maar wel een heel fraaie andere verrassing. Op ons YouTube kanaal heb ik alle opnames op een rij gezet, ook die bijzondere, van 2 wolven!! Van een van de fraaiste berenprenten maak ik een gipsafdruk. Als gietmal gebruik ik de ribben van paarden, er liggen er genoeg.
Thuis kan ik deze prent vergelijken en deze poot is nog weer groter dan degene waar ik vorig jaar een gipsafdruk van maakte!
Schermafbeelding 2016-07-20 om 17.19.29IMG_1029

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat een geweldig avontuur was het weer. Heel veel gezien en gedaan. In september 2017 staat deze expeditie weer gepland, ik kan niet wachten!

onze vorige blog over een andere verkenning in 2014:

youtube kanaal met opnames die tijdens deze verkkening zijn gemaakt:

Alle info over deze fraaie expeditie:
http://www.extrasurvival.nl/aanbod/expedities/karpaten-de-roemeense-wildernis/

Vanwege het enorme aantal spams kun je helaas geen reactie achterlaten op deze blog. Wil je wel graag reageren, leuk! Stuur dan een email naar info (ad) extrabushcraft punt nl