BLOG EXTRA | Maak buiten je thuis!

Verkenning Karpaten


 

Van 10-17 April ben ik samen met Codrin naar Roemenie geweest om daar gebieden te verkennen voor een nieuwe cursus van EXTRA.

Codrin heeft al meerdere (week)cursussen bij ons gevolgd en zijn moeder is Roemeense, daarom spreekt hij de taal vloeiend en dat is uiteraard overal onderweg een groot voordeel! Op de foto staat Codrin op een poiana. Het gras is door herders verbrand en komt nu ‘extra groen’ weer boven de grond voor de schapen (en ongetwijfeld trekt het ook wild aan).

Wij zijn in Roemenie uitgekomen op uitnodiging van Rewilding Europe. Dit is waar zij voor staan:
Rewilding Europe wants to make Europe a wilder place, with much more space for wildlife, wilderness and natural processes. Bringing back the variety of life for us all to enjoy and exploring new ways for people to earn a fair living from the wild. Rewilding Europe aims to rewild one million hectares of land by 2020, creating 10 magnificent wildlife and wilderness areas of international quality. We will especially focus on Europe’s huge areas of abandoned land, and on providing a viable business case for wild nature.
Rewilding Europe is an initiative by WWF Netherlands, ARK Nature, Wild Wonders of Europe and Conservation Capital.
Bekijk vooral ook hun website en daarop bijv de link naar de Southern Carpathians:
www.rewildingeurope.com/areas/southern-carpathians

resizedimage300225-P1050508resizedimage300295-Schermafbeelding-2014-04-23-om-16.06.51

Voor EXTRA ligt daar een MOOIe kans, net zoals wij samenwerken met de Bosjesmannen in Namibie, zullen wij ook hier samenwerking gaan zoeken met de lokale bevolking. Zij kennen het gebied (gidsen), hebben de kennis (flora, fauna, enz), kunnen vervoer regelen, overnachtingen, eten, enz. Juist door hen erbij te betrekken gaan zij ook de waarde van deze wildernis inzien en (nog meer) waarderen en aan de andere kant kunnen zij er geld mee gaan verdienen.

resizedimage300166-Schermafbeelding-2014-04-22-om-21.15.00resizedimage300201-Schermafbeelding-2014-04-23-om-16.10.04

resizedimage225300-P1050560Een paar dagen verslag van onze MOOIe verkenning:

Op de 11e April komen we in het gebied aan, grof gezegd ten Westen van het nationaal Park Retezat. Op de grote landkaart is het niet meer dan een speldeprik, de dorpen waar wij heengaan staan er uiteraard niet op, veel te klein.

Allereerst hebben wij een ontmoeting met Rewilding en WWF die samenwerken in dit gebied. Van hen krijgen we o.a. nuttige tips qua gebieden om te verkennen.
We parkeren de auto op een bospad waar we letterlijk niet verder kunnen en splitsen op om een bivakplek te zoeken. De hellingen links en rechts van het pad zijn behoorlijk steil, dus het zal even zoeken worden naar een vlak stukje. Over zoeken gesproken, niks bivak-plek! Ik kijk alleen maar naar de grond, op zoek naar prenten! De regen van gisteren heeft perfecte blubber gemaakt. Al snel zie ik wie onze buren zijn: wild zwijn en ree. Even later: een lynx! Zijn prent staat in een plas water afgedrukt (foto hiernaast). Al speurend loop ik het pad verder af. Na een paar honderd meter een set prenten, niet al te duidelijk, maar het zijn een voor- en achter van een wolf! Voor mij kan dit stuk bos al niet meer stuk.

Weer terug bij de auto is het uitladen, rugzak omhangen en de helling op. We komen terecht in een groot open beukenbos, met dikke resizedimage225300-P1050564beuken en weinig ondergroei. Allebei vinden we een vlak stukje voor onze bashas. Brandhout is: goed kijken, alles is nat van de regen, er zijn nauwelijks dunne twijgen en al helemaal geen berk of spar. Feathersticks en splinters dus.

Al brandhout verzamelend zie ik een dikke dode beuk staan met een paar opvallend grote gaten… het zou maar zo van een beer kunnen zijn. Ik loop erheen om het beter te kunnen bekijken. De beuk is opengekrabt om bij de larven te komen die in het dode binnenste zitten. De nagels staan duidelijk en diep in het hout afgedrukt, fraai!
‘s Avonds een potje gekookt en daarna mijn bewegingscamera gezet, een flink eind bij ons kamp vandaan. Ik smeer wat leverpastei op- en onder een steen, kijken wie daar op af komt.

‘s Nachts en ‘s morgensvroeg komen de bewoners van het bos verhaal halen: 3 reeen slaan alarm omdat wij in hun stuk slaapgebied terecht gekomen.

resizedimage300187-Schermafbeelding-2014-04-22-om-21.12.49Ze zijn het er absoluut niet mee eens en blijven lang blaffen en stampen met hun poten, zowel de bok als de geit.
Die dag maken we een lange verkenningstocht in de omgeving, mijn camera is helaas nog leeg. We komen de eerste vuursalamander tegen, we zullen er nog heel wat zien de komende dagen.
Op een gegeven moment komen we het bos uit op een ‘poiana’, wat Roemeens is voor een open veld in een bos. Er staat een hoogzit en vanaf daar hebben we een prachtig uitzicht rondom. Waar je ook kijkt: bergen en heuvels. De kleuren van het voorjaar maken het allemaal nog MOOIer, beuken die net uitlopen in het MOOIste groen wat er is, witte berkenstammen in het lage zonlicht, donkergroene hellingen met fijnspar, en het paarsgrijze van de eiken die nog volop in de knop zitten. De herfst is hier ongetwijfeld ook een kleurenparadijs!

resizedimage224300-IMG1152Een van de hellingen vlakbij is kaal gekapt… de houtkap schijnt hier snel te gaan, in verhouding even snel als de kap in de regenwouden! Het snelle-geld-verdienen is ook hier helaas terecht gekomen. Ikea schijnt daarbij ook een flinke rol in te spelen, dat je het even weet als je weer zo’n handig tafeltje in elkaar schroeft…

We hebben geen kaart en lopen op gevoel en de stand van de zon. Al dwalend komen we in een fraai hazelaarbosje terecht. Tijd voor een koffiepauze, vuur is snel gemaakt en de billy komt aan een koord boven het vuur te hangen.

Vlakbij ons zit een rosse woelmuis heel fanatiek te vreten aan een tak, ik besluip hem tot een centimeter of 40 en maak foto’s en films van deze ijverige baas, met de vreemde wond in zijn vacht en oor.

Onder een overhangende rots staan in het stoffige zand prenten van een wilde kat. Even later hebben we de kans om een oeraluil te bekijken – en omgekeerd; met de typische draaibewegingen van zijn kop houdt hij ons scherp in de gaten.

 

 

resizedimage300225-P1050535resizedimage300225-P1050505
Het gaat steil omhoog en omlaag in een geweldig bos met vooral beuken, maar ook enorm hoge lindes.

Op een omgevallen kersenboom staan niet-te-missen nagelkrassen van een beer. Hij is hier geweest, alleen dat idee al maakt het bos meteen nog meer fascinerend! We zien een groepje zwijnen rustig knorrend (en met het grootste gemak trouwens) een helling oplopen.

resizedimage225300-P1050546Af en toe kunnen we ver om ons heen kijken, zeker ook omdat de beuken nog niet vol in het blad staan. Hier is natuur-natuur: overal liggen en staan dode beuken en ik voel mij hier bekeken door lynx, ree en hert.
Ons ‘gevoel’ zegt dat het kamp rechtsvoor ergens moet liggen. Het is echt lastig orienteren hier met al die heuvelruggen en de vele kleine valleitjes en uitgesleten hellingen met onderin een klein stroompje.
De gps en google maps (internet bereik bovenop de heuveltop!) zeggen: linksvoor… Leve de techniek.

‘s Avonds weer lekker gegeten met verzamelde daslook die het droogvoer extra smaak geven. Ook deze avond weer woel- en bosmuizen die onder onze bashas heen en weer rennen. Ook om die reden hangen we ons eten in een aparte tas hoog van de grond.

resizedimage225300-P1050573De volgende dag ben ik om 7 uur al wakker, de zon is al op en beschijnt net de toppen van beuken op de helling tegenover mij. Langzaam kruipen de kleuren omlaag. Genoeg gelegen, ik ga op stap, het bos roept.
Op goed 300 meter van ons kamp: berenprenten! Absoluut vers, wij hebben hier al meerdere keren gelopen en nu staan ze er. Sterker nog: af en toe staat er een IN onze schoenafdrukken van gisteren. Wat een formaat!

Een klein stroompje en de vele stenen op het pad zelf maken het volgen er niet makkelijker op, al snel zie ik dan ook geen prenten meer en denk dat de beer de struiken in is getrokken.

Maar dan staan ze er toch weer en nog MOOIer: een duidelijke voorpoot staat in de lemige blubber afgedrukt. Hij kruist een wissel van zwijnen die ook hier vannacht nieuw zijn overgestoken.  Ben ik bang? Nee, totaal niet. Omdat de sporen echt vers zijn ben ik alleen voorzichtig als ik een bocht om moet, ik wil geen enkele beer verrassen/laten schrikken.

Wat het vooral spannend maakt: de beer loopt richting mijn camera! Het zal toch niet?? Het antwoord volgt snel: naast de stenen met leverpastei staan de prenten in de blubber afgedrukt. YES! Ik bekijk de beelden meteen. Hij snuffelt aan de stenen en loopt dan op zijn typisch-beer’s weer uit beeld.

resizedimage300225-beer-prent-voor-maat-schoenresizedimage300212-Schermafbeelding-2014-04-18-om-20.49.37Geweldig, mijn dag kan niet meer stuk, deze hele verkenning kan niet meer stuk!

Fantastisch! Hij staat erop. Onderaan dit artikel kun je de bewegende versie bekijken.

 

 

 

resizedimage187300-foto-van-film-wolf-maatIets verderop staan prenten van een wolf, ook deze zijn absoluut nieuw en staan scherp afgedrukt. Helaas niet op de camera, maar die pech heb ik al vaker gehad, ook daarom is tracking zo belangrijk; ik weet dat er een wolf is geweest en kijk niet alleen naar de opnames!

Uiteraard laat ik Codrin de prenten zien en samen bekijken we nogmaals de ‘vette’ prenten van deze beer. Een beer op de camera en op 300 meter van ons kamp!! Hoe gaaf is dat.
Gisteravond waren wij om goed 19 uur terug bij ons kamp, nog geen 2 uur daarna is de beer langsgekomen kunnen we uitrekenen.

Na het inpakken rijden we door naar een volgende grote vallei. Ook daar rijden we zover mogelijk door en na een lunch aan een beek laten we de auto achter en volgen we een klein beekje stroomopwaarts. Het is hier ruig! Er liggen echt veel bomen kriskras over de beek en we moeten steeds wisselen van oever.

resizedimage224300-IMG1197Na een tijdje vinden we weer een perfecte bivak lokatie met net genoeg vlakke delen voor beide bashas. Vuurstoken doen we nu naast de beek. Het wemelt hier van de hazelaars en van enkele rechte takken maken we een MOOIe driepoot voor de billycans.

Ik beklim een steile helling en kom boven op de heuveltop/kam op een wildwissel uit, daar zet ik de camera weer neer, gericht op een lever en longen (die je hier gewoon kan kopen in de super).
Al dat gedoe van mij trekt een oeraluil aan die alles nauwkeurig in de gaten houdt, even doorvliegt naar een volgende beuk en mij weer uitvoerig bekijkt. Hij roept zijn wbhoe-wbhoe en ik roep terug. Dat maakt de verwarring bij hem nog groter 😉

Al schuivend omlaag door de dikke laag beukenblad voel ik me onderweg weer bekeken door alle dieren die hier leven, je komt zelf echt ogen te kort.

Beneden wacht het vuur met gegrilde paddestoelen, spek, stroopwafels en koffie!

 

resizedimage300224-IMG1185resizedimage300224-IMG1167

resizedimage193300-Schermafbeelding-2014-04-22-om-21.14.08‘s Nachts regent het hard, maar later die dag zal de lucht weer strakblauw zijn. Het is echt nog fris, daarom maken we een goed vuur en beginnen we met een warm ontbijt.

Ook deze dag gaan we weer op stap, we volgen de beek omhoog en zien wel waar we uitkomen. Meerdere vuursalamanders kruisen ons pad, we vinden de resten van een gevild wild zwijn en de slaapplek van een beer. Plus een berk die uit elkaar is getrokken, ook hier weer grote nagelkrassen op de schors.
Bovenaan komen we uit bij een poiana met daarop enkele herdershutten, waarvan sommige echt vervallen zijn; de bomen groeien al door het dak. Een andere blijkt nog wel bezocht: op een plank staan suiker en zout en er ligt zelfs nog een zak aardappels. Het dak is volledig doorgerot maar in de hoek van een kamer wordt nog traditioneel op open vuur gestookt.

(foto linksonder) Mooie manier om de pan boven of van het vuur te hangen! De boomtak met zijtak zit in de vloer en het dak verankerd, maar kan draaien. Leem is tegen de houten muur aangesmeerd om daar de hitte van het vuur een beetje in te dammen.

 

resizedimage224300-IMG1175resizedimage224300-IMG1171resizedimage225300-P1050588

resizedimage225300-P1050542Als we aan het eind van de middag weer teruglopen naar ons kamp komen we nog een groep zwijnen met jongen tegen. De kleine pyamas rennen samen met de volwassen dieren voor ons uit de helling af. Wat later kunnen we van grote afstand zien waar ze aan de overkant de helling weer hebben beklommen, er staan duidelijke strepen in de humuslaag.

‘s Avonds verlicht een bijna volle maan het bos met fraaie schaduwen.

De volgende ochtend worden we wakker met een laag sneeuw op het dak van de bashas.

Roemenie en -in ons geval- zeker de Karpaten… wat een prachtig gebied. Het is er echt nog ruig en ik heb er absoluut een wildernisgevoel gehad, iets wat ik niet van veel Europese landen kan zeggen!

Wordt vervolgd!