Pats! Zo uit de auto, letterlijk hooguit een meter van de deur van onze grote huur-basha: ree prenten (foto links). En naast de auto op de oprit heeft een vos gelopen!(foto hiernaast). Dat is wel een heel goed begin van een lang weekend in de Harz.
We zijn hier om onze nieuwe cursus ‘Trailing’ voor te bereiden. Trailing gaat over het volgen van een dierspoor. De sneeuw biedt daarvoor natuurlijk heel veel kansen en dat is een van de redenen om naar de Harz te gaan.
De andere reden om naar dit middelgebergte in Duitsland af te reizen is de grote variatie in wild. Van hermelijn, tot das en wasbeer. Wilde kat en lynx. Ree, edelhert en wild zwijn. Een aantal soorten komen nauwelijks of helemaal niet in Nederland voor, dat maakt het allemaal nog interessanter.
Los nog van het landschap zelf: het nationaal park is groot en bestaat uit oude beukenbossen, veengebieden, naald- en gemengd bos. Daar doorheen stromen talloze beken en op allerlei plaatsen steken rotsen uit de hellingen omhoog.
Sneeuw ligt er nu trouwens nog heel weinig, het is niet meer dan hier en daar een heel dun laagje wit, maar dus al genoeg voor de eerste opbrengst in de tuin van deze Ferienwohnung.
Helaas heeft het die nacht niet gesneeuwd, maar toch begint de volgende dag ook al weer veelbelovend. Een simpel rondje met de hond: prenten van eekhoorn (foto hiernaast – 2 voorpoten), boommarter, houtduif, kat (linker foto) en vos. Juist de dunne laag sneeuw geeft perfecte, haarscherpe afdrukken. Allerlei gedrag is af te lezen, marter en kat lopen over de omgevallen beuken, eekhoorns huppelen over de grond en ‘verdwijnen’ in een beuk verderop. Houtduiven scharrelen in de humus, op zoek naar beukennootjes. Vos in draf over een smal wandelpad wat ik kruis.
Tijd voor een langere wandeling. Het huis staat aan de rand van het dorp, de tuin loopt over in het bos. Ideaal! Een pad is er niet echt en we struinen omlaag de helling af tot aan een kleine beek. Langs de oever is het een komen en gaan van allerlei dieren. De wasbeer scharrelt met zijn typische pas de hele beek af. Ook hier is het een goed muizenjaar, het wemelt ervan, vanuit holletjes onder het blad zie je waaiers van prenten.
Dat trekt natuurlijk ook jagers aan en al snel zien we boommarter en hermelijn prenten, af en toe vinden we door hen uitgegraven muizen nesten (foto hiernaast). Omgevallen bomen blijven favoriete bruggen en een kleine mensen-brug staat vol met meerdere families: kat, wasbeer, eekhoorn en muis. Verderop nog een reiger langs de oever van een klein meertje, zijn lange tenen zijn niet te missen.
Ik zet 2 bewegingscameras langs de beek, gebruik appel en kattenvoer als aas, wat ik wegdruk in de humus, een boomstronk en onder stenen. Zo blijven de eters veel langer in beeld. Met kans op (veel?) sneeuwval zet ik 1 van de cameras weg onder een omgevallen boom; zo is er minder kans dat de lens dicht sneeuwt (foto hiernaast – zoek de camera).
Al vrij snel daarna hangen er 2 raven boven de boomtoppen in de lucht. Het zal mij niet verbazen als ze het aas al geroken hebben! Een paar jaar terug heb ik opnames gemaakt van raven die begraven aas feilloos wisten te vinden. Dat moeten ze geroken hebben, kan niet anders. We gaan t zien als ik overmorgen de cameras ophaal.
We volgen de beek stroomopwaarts. Een wasbeer toont zijn evenwichtskunsten door over een echt smalle stam te balanceren, prachtig (foto links).
Marters steken regelmatig over, ze gebruiken daarvoor bijna altijd een omgevallen boom als loopbrug (foto hiernaast).
Overal rennen muizen heen en weer. Merels hebben in de humus lopen trekken, op zoek naar insecten.
Dan, op een wat kleinere omgevallen boom deze gave prenten. Enig idee? Ik heb ze voor t eerst gezien tijdens mijn eerste cyber tracker evaluation, toen we na afloop bij een modderpoel werden geroepen: ”oh wow, check this out, very nice!”. Toen stonden ze in de blubber, nu in de sneeuw. En het blijft niet bij die ene, we vinden er meerdere in dat beekdal, allemaal op omgevallen bomen of blokken hout. Very nice!!
Als laatste vinden we sporen van wilde zwijnen, die door de humuslaag hebben gewroet, op zoek naar iets eetbaars. Opvallend veel beukennoten vallen (juist nu?) nog uit de kale bomen. En in veel hulzen zitten nog hele nootjes, daar zal t hen om te doen zijn. Ree en houtduif zijn er daarna ook nog geweest om al die makkelijk bereikbare plekken (geen sneeuw) eens af te struinen.
Aan het eind van de middag begint het heel licht te sneeuwen. Ongemerkt valt er zo nog een MOOI laagje bij en alles wordt bedekt. Handig: elk spoor morgen is dus vers!
Rondom in de tuin weer een serie bezoekers: boommarter, vos en ree. De laatste komen de tuinplanten weer snoeien, ook nu zijn ze daarom letterlijk tot aan de deur geweest! De vos heeft hier en daar kort gegraven in het gras. Met 1, 2 keer krabben was t duidelijk of het wat opleverde of niet (foto linksboven). De marter heeft op het terras gezeten (foto rechts boven) en daarna een takkenhaag helemaal afgelopen; dekking=muizen=eten.
Wel/niet sneeuwen. Zo’n dag is het. Al rijdend zien we duidelijk de sneeuwgrens op de bomen in de heuvels rondom. Op de kaart hebben we een bos uitgezocht met weinig paden. Dat willen we bekijken en als t kan daar de bewegings cameras neerhangen om ze straks, tijdens de komende cursus, weer op te halen. Dan hangen ze hier een dikke week.
Goed en wel uit de auto vinden we veel prenten van edelhert. Ze hebben hier onder de sneeuw gezocht naar eten. Met hun neus hebben ze de sneeuw aan de kant geschoven (foto rechts).
Een auto is voor deze nieuwe sneeuw omhoog gereden. Precies in het bandenspoor lopen vossen, zowel omhoog als omlaag. Slimmeriken, ze zoeken heel bewust die dunnere laag sneeuw uit, dat loopt veel makkelijker.
We volgen een kleine beek omlaag, terug richting de auto. Af en toe kruisen edelherten ons pad.
Bijna onderaan in het dal staat een kralensnoer van prenten (linkerfoto hierboven). Een wat ouder spoor, maar de tenen en vorm zijn nog te zien. Kat, ik denk een wilde. Al volgend kun je heel goed aflezen waar hij heeft gemarkeerd, de prenten vertellen het verhaal en de niet te missen sterke katten pieslucht doet de rest.
Een oud bospad maakt een natuurlijke trechter: aan de ene kant een steile dichtbegroeide helling, aan de andere kant een moeras achtige strook tot aan een beek. Iedereen die hier langs wil zal dit pad nemen. Perfecte plek voor een van de cameras! Ik hang hem aan de voet van een kleine spar, MOOI afgeschermd tegen sneeuw/regen.
De volgende morgen is alles bedekt met een flink pak van zo’n 15 cm sneeuw. Met veel moeite vind ik 1 huppelende eekhoorn. Verder is het overal helemaal wit. Ook mijn eigen prenten van gisteren zijn onvindbaar!
Nog een reden om naar de Harz te gaan: het is vrij sneeuw zeker gebied, op nog geen half uur rijden van de Harz is alles groen! (foto hiernaast). Terug naar NL.
