Een verslag van een deel van onze kanotocht op de Kavango. Het is de rivier die op de grens van Namibië en Angola stroomt. We maakten deze tocht met Werner, die de complete rivier dan zelf in 3 verschillende etappes heeft afgevaren. Hieronder een dag uit de reis die voor ons 5 dagen duurde.
We hebben de tocht gemaakt met 2 zelfgebouwde kano’s, de ‘Hippo shock’ en de ‘Croc shock’. Bij het dorp Katere hebben we ons af laten zetten. Geen kaart mee, alleen basiseten (bloem, pasta, pompoenen). Vishengels. Tent (vanwege de muskieten-en op de oevers kun je lastig een basha spannen zonder bomen enz).
Eindpunt is vlakbij het Mahango wild park, vanaf daar mag je de rivier ook niet verder op. De auto zal daar ook weer staan. Onderweg zullen we 1 waterval tegenkomen, de rest van de rivier is onbekend.
11 November 2011
6 uur ‘s avonds, net aangelegd op een kleine zandbank, het vuur brandt en de koffie is onderweg… We hebben een flink eind gekanoed, waarschijnlijk zo’n 50 kilometer.
Wat een dag!
Vannacht op en af geslapen door de grote groep ‘open billed stork’ (soort ooievaars) die in de struiken boven ons hoofd wilden slapen, zoals ze dat waarschijnlijk elke nacht doen als ik zo naar de veren en poep op de grond kijk. Meerdere keren die nacht proberen ze te landen op zo’n 3 meter boven ons hoofd en meteen stijgen ze met veel geraas weer op vanwege de tent.
Er is ‘s nachts nog allerlei ander geplons te horen en duidelijk een hippo vlakbij. Het houdt je scherp en uit een diepe slaap. Om half 7 ‘s morgens is het allang licht. Het vuur is in een paar seconden weer aan met de ketel erboven. Koffie! De bewegingscamera heeft zo’n 30 films gemaakt, maar er is niks op te zien. Hij is denk ik elke keer gaan opnemen door al die fladderende ooievaars, maar ze waren net te ver weg voor de camera zelf. Een prachtige grote ijsvogel landt voor ons op een aangespoelde boomstronk.
Ik had nog gehoopt op een opname van een hippo die aan land komen om te grazen, overal op het kleine eilandje vinden we MOOIe prenten in het spierwitte zand (links). De wissels gaan vanaf het strand waar wij staan, het riet in. Geen plek om je tent op te zetten! Die van ons staat dan ook goed weggedrukt in de struiken. Op de wissels ligt overal de rondgespetterde poep van de mannetjes die zo hun territorium uitzetten. Er staan ook nog hele fraaie prenten van een nijlvaraan in het zand (rechts), je kunt zien hoe hij zijn tenen (nagels) met een boogje door het zand heeft gesleept.
Na de koffie met bannocks zitten we om half 8 in de kano’s. De zon schijnt al volop. Aan de andere kant van ‘ons’ eiland ligt een kleine krokodil op een strandje. Hij heeft ons allang gezien en waggelt de plomp in. Wauw, de eerste krok is binnen! Later die dag zien we er nog 2, sterker nog: je ziet bijna niks. Het zijn niet meer dan een kleine rij bobbels boven water, de ogen en de neusgaten. Je weet dat het een krokodil is als je -blijven kijken- die bobbels onder water ziet verdwijnen. Heel sneaky!
Zo ongeveer na de tweede bocht varen we over een ondiep stuk en meteen daarna loopt de bodem diep naar beneden. De trolling lijn die we uit hebben hangen met de werphengel zoeft weg. Er zit een hele dikke vis aan, hengel krom en de slib jankt en ratelt. Na een tijdje takelen komt hij boven, het is een meerval, zeker armlengte (rechts). Volgens Werner zijn ze niet lekker, dus hij mag weer vertrekken. We zullen de hele dag bijna non- stop blijven vissen, meestal door de werphengel als een trolling lijn te gebruiken. Een meter of 20 achter de kano slepen we een plug achter ons aan. Hier kan het ook, de rivier is vrij breed en stroomt rustig. Werner heeft 2x beet: een tigerfish (boven links), echte vechters, ze springen meteen het water uit als ze gehapt hebben. Een wringt zichzelf los, de ander is volgens Werner “Viel zu klein, ich lass ihn wieder los”. Pardon? En weg is ie al. Behalve de tigers hopen we ook tilapia te vangen, welbekend van de filets bij de visboer, maar hier wil ik ze wel eens met kop en staart zien. De mannetjes maken kommen op de bodem waar de vrouwtjes hun eieren afzetten. Langs de oever komen we die kuilen af en toe tegen. Zoals met alle sporen moet je het een keer zelf zien en dan zie je het overal. Later die dag vang ik een tiger. Niks “zu klein’! Deze gaat mee in de kano. Wat een tanden, prachtige vis om te zien. Ik lees later in een boek dat ze prooien vangen tot 40% van hun eigen lengte! Echte vreters dus.
We zien heel veel vogels langs, boven en op het water. Weer veel soorten bijeneters, een soort kieviten, aalscholvers, zwart/witte ijsvogels. Gieren ver weg en hoog in de lucht. Een visarend die boven in een dode boom een vis uit elkaar trekt. En heel veel reigersoorten, van ralreigers, koe-, purper-, en zilverreigers. Ongetwijfeld heten ze hier anders, ga dat nog opzoeken. De grootste reiger zien we ook: Goliath reiger.
Ook vandaag zien we weer de nodige nijlpaarden en al die kuddes moeten we voorbij. Als je ze niet ziet liggen, dan hoor je ze wel, nijlpaarden maken een hele hoop herrie! Op tijd de route bepalen, via de tegenoverliggende oever zo rustig mogelijk met de 2 kano’s tegelijk er voorbij, het laatste stuk even tempo en de groep ondertussen in de gaten houden… Zo moet een doorsnee Nederlander zich voelen die op de Veluwe denkt dat hij onherroepelijk door zwijnen zal worden aangevallen. Het duurt dan ook even voor ik er meer ontspannen langs vaar en foto’s van ze maak.
Op Youtube zijn ongetwijfeld films te vinden van chagrijnige hippos die een kano doormidden bijten, niet echt behoefte om te zien. Een keer komt er een hippo vlak voor ons boven water, totaal onverwacht en voor je het weet is hij al weer onder. Een tweede gaat rechts van ons onder water voorbij. Je ziet alleen een grote V vorm aan rimpels. Spannend is het zeker! Bear Grylls zou nu denk ik bovenop ze springen en zeggen dat hij dood zou kunnen gaan…
Meerdere keren waan je je echt ver terug in de tijd. Overal liggen half op de kant getrokken boomstam kano’s. Rieten hutjes staan verderop de hoge oevers achter een omheining van takken, kleine akkers, hier en daar een rookpluim.
Soms liggen er vismanden op de oever of in een kano. Vissen doen ze hier veel met lange lijnen met aas eraan, ik denk voor meervallen, die eten ook afval. Aas komt uit een jutezak die onder water ligt, ik denk om het een beetje vers te houden, zullen wel stukken vis zijn. De lijn wordt rondgeslingerd en dan losgelaten en komt een meter of 15 verderop in de rivier terecht. Uiteinde maken ze vast aan een stok op de oever. Die zie je af en toe staan. Af en toe vinden we ook schubben op de oever.
Tijdens de middagpauze zijn we onder een struik gekropen. Het is echt heet, eigenlijk al vanaf het moment dat we vertrokken. Onderweg dan ook meerdere keren hoed, shirt en sjaal (om de benen tegen de zon te beschermen) nat gemaakt. Hoe snel dat ook weer verdampt! Tijdens de pauze lopen er koeien met mega horens vlakbij aan het riet te knagen.
Aan de overkant maakt een hele groep kinderen zich druk om 2 hippos die voor hen in het water liggen. Ze bekogelen ze met stenen, als er een onderduikt rennen de kleintjes gillend de oever op. De stoere pubers blijven staan. Snap die hippos ook niet met al die stenen, ga ergens anders liggen! Op de oevers zie je overal de wissels waar de hippos het land op komen om te grazen. Als er akkers in de buurt zijn, staan er vogelverschrikkers om ze daar weg te houden of ze blokkeren de ingang met een stapel doorntakken.
Verderop in de middag nog een pauze. Het is echt stampend warm. Kanos op de kant en met kleren en al de plomp in. En nog een keer.
Om een uur of 4 hebben we de knollen aardig op, maar Werner wil nog een uurtje door. Oke, doen we.
Aan het eind van de middag leggen we aan op een zandbank met gratis zilverrreigers.
We horen drums uit een dorp aan de Angolese kant van de rivier. Ergens vroeg in de 19e eeuw? Het voelt af en toe wel zo. Eerst maar weer afkoelen in het water. Hout sprokkelen voor het vuur, inmiddels is het landschap al wat veranderd, op dag 1 voeren we nog langs dichte rietoevers, met nauwelijks bomen, nu komen we al makkelijker aan brandhout. Elke keer weer verbaasd over de hitte van het vaak rode hout. Vuurstoken en koken kost dan ook geen enkele moeite. De tigerfish maken we schoon en snijden hem in filets. Beke gaat de vishuid looien. “It is best not to sit with your back to the water” Goeie tip, krokodillen zijn sluipjagers…
De potjie pruttelt en de tiger sist in de olie.
De maan komt fraai op als een grote bol, concert van nachtzwaluwen, krekels en kikkers begint. Tijdens t eten komt een grote hippo polshoogte nemen, hij komt bijna volledig uit het water omhoog en probeert indruk te maken met veel gesnuif en geplons. Spert z’n muil open. Hij komt echt dichtbij! Meter of 15. Mij heeft ie al overtuigd. We stoken het vuur nog wat op en uiteindelijk verdwijnt hij weer.
‘s Nachts er nog een keer uit. Er drijven 2 krokodillen in het maanlicht vlakbij de oever! Een rijtje knobbels net boven water en een v-vorm door de stroming daarachter, dat is alles. Eentje is gezonken, ik zie geen enkele kring of luchtbel… Het voelt heel bijzonder om letterlijk oog in oog te staan met deze oer jager. Piesen dan ook maar niet in het water, maar een eind de zandbank op 😉
Er is nog niets bij het visafval geweest verderop de zandbank. De bewegingscamera hebben we niet gezet, er vliegen schaarbekken heen en weer en die zetten de camera maar onnodig aan, zonder beeld.
Wat een dag!
