Coiling is een methode om manden te ‘vlechten’. Wat coiling bijzonder maakt is dat het met heel veel verschillende materialen kan en in allerlei culturen gebruikt werd en wordt.
Gebruikte materialen:
Pitrus
Mattenbies
Lindenbast
Iepenbast
Wilgenbast
Dennennaalden
Palmbladeren
Gebruikte gereedschappen:
Naald
Priem
Mes
Het is vrij eenvoudig en bestaat eigenlijk alleen uit het aan elkaar ‘naaien’ van een spiraal. Voor de voering zijn allerlei materialen geschikt, als ze maar kunnen buigen en niet krimpen bij het opdrogen. Als draad kun je natuurlijk gewoon touw uit de winkel gebruiken maar ook veel planten uit de natuur bieden vezels die sterk genoeg zijn.
Ik heb inmiddels een aantal manden gemaakt van verschillende materialen.
Hieronder zie je foto’s van een mand van dennennaalden en lindenbast. Ik ben begonnen met een bosje naalden en heb er lindenbast omheen gewikkeld.
Dan rol ik het op en begin steeds door de vorige rij heen te steken. Er zijn veel verschillende manieren hoe je de mand ‘naait’ en elke geeft een ander patroon, eventueel zelfs met verschillende kleuren.
Zodra ik de bodem groot genoeg vind begin ik omhoog te werken.
Op de foto’s hiernaast zie je hoe je elke nieuwe rand vaststeekt door een keer onder de vorige rand te steken en de volgende steek om de vulling te slaan. Maar zoals al gezegd, er zijn veel verschillende manieren.
Als je goed kijkt zie je op mijn allerlaatste foto dat alle manden op een verschillende manier zijn ‘genaaid’. Er zijn zelfs coiling methodes die zo strak zijn dat de mand waterdicht wordt! Dat is mij nog niet gelukt.
Bij deze kleine mand van dennennaalden en lindenbast heb ik een deksel gemaakt.
Op de laatste foto een aantal manden van verschillende materialen:
– de grote mand voorin is van mattenbies en wilgenbast, genaaid met een vrij snelle steek die steeds schuin onder de vorige doorsteekt
– de mand links is van pitrus en iepenbast
– de kleine in het midden is die van dennennaalden en lindenbast
– en de mand achterin van mattenbies en palmbladeren uit Nambië (meegenomen op onze kanotour op de Kavango), deze is gemaakt met steken die nauw aansluiten. Hierdoor ontstaat een stevige mand waarvan je de voering helemaal niet meer ziet.
Wat ik MOOI vind aan coiling is dat het een kunst is die je heel flexibel in kan zetten: je kunt meestal wel een materiaal vinden waarmee je kunt coilen en je kunt elke gewenste vorm bereiken. Universeel dus.
En erg handig om te kunnen, zoals zoveel technieken.
Erg leuk Beeke!
Ik was van plan om in de lente hier ook wat projecten van te beginnen. Mijn ouders wonen in Canada en ik heb een keertje een ‘moderne’ native American gesproken die dit ook deed. Erg inspirerend.
Groet,
Siegurd
Hoi Siegurd,
Ja, het is een geweldige methode! Ik vind vooral het feit dat je er zo verschrikkelijk veel kanten mee op kan fantastisch. En, als je ze stevig maakt, blijven de manden ‘voor altijd’ goed. Als ik je een tip mag geven: wachten tot in de 2de helft van de zomer, in de lente zijn de meeste vezels en soorten gras/riet nog aan de korte kant. Succes met coiling! (het is trouwens wel verslavend)
Hahaha zucht nog een verslaving erbij en dan zeggen ze dat bushcraften gezond is!?
Bedankt voor de tip. Ik zei in de lente omdat ik nog een voorraad dennennaalden heb van de Aleppo den wat ik uit Portugal had meegenomen!
Ja, dennennaalden zijn er natuurlijk in alle seizoenen. ‘Aleppo’ den… een actueel onderwerp met die oorlog.